Kolay gibi görünse de vazgeçmek... dayanılmaz bir kaçış dürtüklese de içten içe... umudu tükettiğinde... yolun ucu hepten karardığında... gücünün son kırıntısı da bittiğinde.. renkleri solduğunda günlerinin... en olmazlarla boğuşmaktan yorulduğunda... Kolay gibidir... öylesine vazgeçivermek...
Vazgeçtiğin anda kaybolursun kendi derininde... aynada soran gözlerine bakamaz olursun.. omuzların düşer... bu yenilgi yakışmamıştır yüreğine.. kendi zayıflığından utanırsın.. uyursun, uykuların koynunda bile yüreğin ağlar... sessizliğin sesine dayanamazsın.. kaçacak yolların bulanıverir.. kolay değildir...hiç kolay değildir vazgeçmek...
Asılmak gerekir hayata.. inadına inadına... yolun sonu kararsa da.. anlamlar kaybolsa da... gücün kalmasa da.. olmazları, açmazları, mümkünsüzleri kabullenmeden... vazgeçmenin dayanılmaz hafifliğine kanmadan... her durumda yenilgiyi kabullenmeden devam etmek..inadına inadına...
Zor biliyorum.. ama vazgeçmek daha zor.. düşülen karanlıklardan sıyrılmak... duygulara yeniden pansuman yapmak... umudu dar koridorlarda aramak... zor.. evet.. ama yenilgiyi kabullenmek kadar zor değil...
Dayanmak, ayakta kalmak gerek.. savaşmak çoğu zaman... karşı dağda ateş yakanlar için... sevgi için.. ama en başta kendin için... aynaya bakarken... "aferin sana" demek için... yenidenlere inanarak, umutlar kuşanarak... hatta bazen bir yabancıyla çocukça dertleşerek... devam etmek gerek... inadına inadına.. yolda olmak bile önemlidir bazen..
Sevgiyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder