Sevgiyi hak etmek ve sevmek....

En az hak ettiğim zaman sev beni... çünkü en çok ihtiyacım olan zaman odur.. ( isveç atasözü)

Bir yazıda rastladım bu söze.... isveçli atalar söylemiş.... bazı sözlere takılırım ya ben... takıldım yine...

sevmeyi hak etmek..
ne demek?
hak etmeden sevilmek..
ne demek?
sevilme ihtiyacında olmak...
nasıl bir durum?
sevilme zamanı...
ne zaman?

Bu durumlar ve sorular geliverdi ardı ardına... sevilmeyi hak etmek ne demekti sahi.... ya da hak etmemek... kıymetini bilememek mi... anlayamamak mı... sevememek mi yeterince.... değer vermemek mi... ya da ya da ilgilenmemek, önemsememek mi...

İlgilenmeyen ya da önemsemeyen yukarıdaki gibi bir cümle kurabilir mi? sanmam... o halde ne peki... burada inadına bir durum var gibi... yani bilinçli yapılmış bir hak etmeme durumu sanki...

Ne çok yaparız... hırpalarız... kanarsak hele... illaki kanatırız... canımız acıdıkça ne acılar sızdırır, karşımızdakini kızdırır ve en sonunda yıpratırız...

Bizdeki atasözü ne der... "kunduracı sevdiği köseleyi yerden yere vururmuş" der... ve kösele de onu hep sever... sevildiğini bilir yani... sanki olabilirmiş gibi... yerden yere, duvardan duvara toslayarak sevgi korunurmuş gibi... kan bitmeden kanama dururmuş gibi... ve daha bir çok mış gibi işte....

Ama bu sözde de çok içten bir yakarış var ki.... atlamaya yürek dayanmıyor.... en az hak ettiğinde bile sevebilmek mi gerçek sevgi... her durumunu hoş görebilmek... kısaca hiç ama hiç vazgeçmemek... sınırların zorlandığında... sabrın taşım taşım taştığında... hatta canın yandığında... yine de illaki her durumda.... korunabilir mi sevgi... yürek anlar mı bunun sevdadan olduğunu... anlar ve durur mu hala orada... her durumda... ya da durmalı mı acaba....

Bencillik, benlik, bireysellik.... peki ya sevmek... tümünden vazgeçmek mi gerek... ben'i kaybetmeden biz olmayı anlarım da... ya bu... en az hak etme durumunda bile sevmek... karşıdakinin yüreğini görebilmek...

Yok yok bu durumun içinden çıkamadım ben... bir yanım "ne yüce bir sevda, ne erişilmez bir algı ile uzanmak"... derken... diğer yanım..." hayır diyor bin defa hayır".... hak etmeyen, acıtan, kanatan asıl vazgeçmiştir... yoksa kıyar mı insan sevdiğine... sevdalık durumu iki kişi yaşanır... uzanabilsen hak etmedi demezsin ki hiç...

Bilemedim ben ve bendeki benler... içten bir tınısı var o cümlenin ancak algısı karışık... ya da benim ruhum karışık... giremedim pencereden içeriye....sevgiyle :))