ışıklanmak yeniden

Yukarıdan kanat çırparak bakıyordu aşağıda salınan ışıklı şehre.. kış da yakındı oysa.. bir kuytu.. bir yuva bulmalıydı artık.. ama ah bu ışıklı şehrin cazibesi.. gidemiyordu.. dönemiyordu... arada kanadından kopup düşen tüylerini yolluyordu şehre.. yukarı bakarmıydı.. bakarsa anlarmıydı.. ışık ışkı olmak istiyordu derinden.. ışıklanmak yeniden.. yorgundu uzak ırak.. yorgundu.. üşümüştü.. gitmeliydi... biliyordu... ama son tur diye diye.. o son tur hiç bitmiyordu.. vazgeçemiyordu... dönemiyordu.. üşümüştü... kuytuların ılık koynuna sığınmak vardı... yumuşacık bir huzurda düş gezdirmek yetmezmiydi.. oysa o soğuk akşamlarda hala kanat çırpıyordu.. ışıklı şehir.. artık gidiyordu.. son bir tur daha.. sonra gidecekti...