Eskilerden bir şiir... "YOKLUĞUNLA SINAMA SEVGİMİ"

YOKLUĞUNLA SEVGİMİ SINAMA...

İçimde, taa derinimde

nasıl da acıyor sevda,

Parmak uçlarım hissettim sanıyor..

başım yaslanmış sanki göğsüne..

gözlerimin her baktığı yerde sen...

yüreğim her gördüğünü sana anlatma telaşında..

beynim bas bas bağırıyor;

"yokluğunla sevgimi sınama"

tenim uyuşmuş sanki beklemekten ayakta..

kulaklarım sesine kilitlenmiş..

dudaklarım mı... hiç sorma

sadece sana açılmaya kararlılar onlara kalsa..

her parçam ayrı ayrı yollarda

acıtıyor daha daha

Göğsümün sol tarafındaki yer 

sende kalan, kahretsin...

iyi bakacağına söz verdiğin...

"unutma" diye her defasında tembih ettiğin...

içim, çok derinim acıyor

özlem, tutku, hasret, sevda değil bu, 

tek başına..

hepsinden bir parça

hepsinden daha fazla

ve "unutma"diyen sesin 

çınlıyor kulağımda

Sevdam acıyor, anlıyor musun?

bir de "umudu üzme" dersin

sevda yoklukla sınanmaz ki

varlığında bu sevda ölür mü sanırsın

içim acıyor, yüreğim kanıyor

görsen dayanamazsın

kanla sulanmazsa sevdalar

ölürmü ki? korkarsın...

Canım acıyor, canım

sevdam acıyor, paramparça

kan da bitiyor aka aka

seni bitiriyor beni bitiriyor bizi bitiriyor

susuz kalıyor sevda

ve bitiyor 

acıta acıta...

Sevdam acıdan yorgun

direnemiyor eskisi gibi

yokluğuna alıştırma beni

işte öyle, sevgili

yokluğunla sınama sevgimi

.........