son kibrit çöplerim... son kızılderili ateşim..

nicedir....
bıkmadan defalarca...
ürksem de savaştım
karanlıklarla...
karanlıklara hiç dayanamam ya...
nicedir...
yaktım,
ışıklarımı bir bir...
yaktım,
bir ateş ve ışıkla bir....

en son cebimdeki kibrit çöplerim...
en son aydınlanan hayallerim..
titrek şimdi son ışığım.. son fer'im..
ışık oldum mu...
ne zamandır...
unuttum...

daha kaç çöp kaldı acaba...
ömrü ne kadardır son ışığımın.....
yaktım bir bir, ardı ardına...
karşı tepede ateş yakan
kızılderili gibi,
sabırla...
yaktım... ışık oldum,
karanlıklarda....
elimde kalan son ışığımla...
neden yaktım,
unuttum....

titrek ışıklı son kibritlerim ..
belki nafile titreyişlerim..
yakıyordum bir biri ardına...
nereden başlamıştım,
unuttum...

mevcudiyetimin isyanı susmuş...
son bir gayret,
artık beynim uyuşmuş ...
hiçliğin,
bir kaç kibrit çöpü uzağındayım....
son ışıklar ısıtmasa da...
üşümüştüm,
unuttum...

ve evet son çöpü de aldım....
yaktım...
baktım...
bitmişmiydi,
unuttum....

giderek soluklaşarak hayali.....
tutamıyorum akıp gideni...
olmadı işte, son kızılderili...
bak sonunda ateş de bitti...
akan neydi,
unuttum...

hatırladığım son anı sisli
oradamıydı...neydi?
önemlimiydi...
niye onca direnmiştim,
unuttum...

artık uyuyabilirim besbelli,
hoşçakal, son kızılderili...