sözcüklerin heybesi....

Sözcüklerin cepleri, heybeleri vardır...hatta kilitli sandığı olan sözcük bile bulabilirsiniz kişisel tarihinizde....yüklüdür onlar... hemde ne çok...

Öğrendiklerimiz...öğretilenler....kelimelerimiz... giderek değişerek yüreklerde yol bulurlar...

Dokundukları anlarla bir bir farklılaşan... yeni çağrışımlar taşıyan kelimelerimiz .... bizdeki tercümeleri hiç aynı kalmaz....Her kelimenin bir de biz'cesi vardır..

Aynı senaryoyu...nasıl ki farklı farklı çekerse her yönetmen.... Her kelimenin anlamı da heybesinde ceplerinde, yaşanan anlarda, yaşanmışlıklarda saklıdır.. beyindeki, yürekteki yankılar... duyunca gözümüzün önünde beliren ilk resim... farklıdır....

Dinliyoruz... anladım diyoruz.... iyi de... anladığımız anlatılanın ne kadarıdır....
Algı bazen tümüyle farklı bile olabilir anlamdan...
Sevgi sözcüğünde kiminin yüreği pır pır ederken, kiminin canı acır...

Buradan bakınca işte....

Anlatılanlara rağmen..... anlaşılabilmek..... mucize gibi... mümkünsüz bir şekilde.. gibi yani..

Olsa olsa sezgilerle olabilir... ötesi mümkün müdür...

Anladım diyoruz... duydum yerine.... her kulakta aynı yankılansa da aynı kelime....ne anlamlar ve anlar doğuruyor beyin labirentlerinde....

Duyduklarımız... aldıklarımız.... algılarımız.... öyle farklı işte.....

Anladım diyebilmek...Vücut dili, ses tonu falan... henüz onlar değil bahsettiğim... sadece kelimeler ve ceplerinden dökülüverenler....

Bir yazıdan doğrudan okuduğumuz bir cümleden gelen.... sessizce buyur ettiğimiz kelimeler..... Savunmasız, art niyetsiz, sakin sessiz sözcükler.... ve yine onları kullanarak gezindiğimiz farklı düşler.....

Hele bir de ses, mimik, vücut dili, tarz, tonlama vs vs işin içine girince.... içinde, heybesinde taşıdıkları da artar zaten.. hem de nasıl...

Tüm bunlara karşın.... dinleyen ve anladım zanneden bizler...
Yada anlatan... anlatmaya çalışan... anlaşılmayı bekleyen bizler...
Bizler ve beklentilerimiz....

İçimdeki deli gülüyor kıkır kıkır.... diyor ki;
- daha çok beklersiniz............:)))