Şaşırabiliyorum hala, ne güzel...

Hala şaşırabiliyorsan....
Hala şaşırtabiliyorsa bazı şeyler.... hala küçük bir çocuk şaşkınlığıyla bakabiliyorsan hayata.. bu bir şans aslında...hadi ama... hadi topu attım yakala :))

Hiç ummadığın bir an da karşına çıkıveren ... bildiğinden emin bakarken aniden... birden.... hiç beklemediğinden.....

Bazen sıradan bir şarkıda.... minicik bir detayda.... yıllanmış kalıplarında... ezbere bildiğin duygularda... bilirim zannederken hem de.... belli şablonlarla ölçüp biçerken hayatı... aniden bir sıra dışı...

Kaldırımın en ince yerinde seke seke yürüyen, haşarı çocuk adımlarıyla yakalar seni şaşkınlığın ya bazen... koca koca laflar da etsen... "beni artık hiç bir şey şaşırtamaz" falan gibi... şaşırmalara kapasan da kendini... bir çok bilmişlik.. çok görmüşlük gibi... her bedene uygun kalıpların var ya hani.. ve uygun olan her duruma... ama o da ne.. uymayan bir detay beliriverir... farklılığıyla şaşırtır... kalıplarına sığmaz olur... bilirimlerinin sınırlarından taşar... şaşırırsın ki hem de nasıl... tekrar tekrar bazen şaka gibi...

Önce de bahsetmiştim... derinlerde her şey mavi ve yeşilin sonsuz tonlarında salınır... o dingin mavilikte her obje benzer renktedir... ta ki... bir ışık hüzmesinin koynuna girene kadar... her seferinde, ama her seferinde fenerimin ışığında, o hüzmenin kucağında renklenen kırmızılara turunculara şaşırırım ben... ışığı kapadığım anda yine dingin mavi-yeşil olanların aynı objeler olduklarına... ben inanamam ki.. nasıl anlatayım... tabii her seferinde şaşkınlık... yine şaşkınlık... oysa bir de iyi bilirim.. derinlikleri.. kovukları.. saklanmaları... ışık hüzmesine gönüllü dalmayı yada tümüyle mavi-yeşil davranmayı... bazen itinayla ışıklardan kaçmayı.. bazen gönüllü kırmızı ve turuncuyla salınmayı... iyi bilsem de... yine de bir ben bilirim gibi gelir demek ki... ne zaman görsem ışığımda beliriveren renkleri... işte böyle şaşırırım yine... sakladığım renklerim bulmuş gibi başka renkleri.. bir ışığın hüzmesinde... rengarenk... şaşırırım... hatta şımarırım... elimde değil :))

Bir insanda, ummadığım bir anda hissettiğim derinlik, itinayla gizlediği naiflik, sözcüklerinden değil satır aralarından gelen duyarlılık.... şaşırtmıştır beni... yine ve yeniden hatta.... ah benim kalıplarım ve ben... ve her defasında dışına taşan bir detay... gel de şaşırma yani....

Fide yapmayı da bu nedenle severim... o küçücük tohumlardan sabırsızca çıkan ilk yapraklar.. ilk çiçekler... hep şaşırtmıştır beni... en meraklı halimle.. her defasında hem de.. bu şaşırmaları beklerim ben... ha ha... hatta kendi şaşırmalarıma şaşırsam da yeniden ve yeniden.. işte öyle... işte şaşkın ben...:)

Şaşırmayı seviyorum ben... artık kalıplarımı da şablonlarımı da attım .. ve hayatta renklerin değil renk geçişlerinin olduğunu.. geç de olsa öğrendim sonunda... her yaşanan da yaşananlar da farklı... an be an... renklerse hep ebruli... iyi ki de ebruli...

Şaşırmayı seviyorum ben... hala şaşırabilmeyi hem de :)) şaşkınlıklar dilerim hepinize...