bir gidesim var ki....

Bir kaç gün sadece... gidesim var.... fazla konuşmadan... fazla karışmadan... açıklama yapmadan.... ruhumu tırmalamadan.... Baharımı yanıma alıp..ve beklemekten sıkılmış kitaplarımı da tabii... bir sakin durasım var... acelesiz sabah yürüyüşleri yapıp.... çok soğuk değilse öğlen denize girip.. sonra da uzun öğle uykularına yatasım var....bir tembellik edesim var ki sormayın... kendimi şımartasım var...

Bazen yerim başımı kendimin... didik didik.. köşe bucak bırakmam.. kabuk mabuk dinlemem... kaşır kanatırım gerekirse... üstüne üstüne... benim bana yaptığımı kolay kolay kimse kıyıp yapmaz zaten... öyle doğrucu Davut olurum kendime... affetmeden önce hırpalarım ki, fenadır... sorular, sorgular, saptamalar, yargılar hatta cezalar bile vardır... sonra yargı biter, savunma tarafı yorgun düşer, susup bekler tüm benler... evet artık fırtına yormuştur hepimizi... sessizliğin gürültüsü olmayacaktır artık... ne varsa dökülmüştür işte eteklerden yerlerine.. neyse odur sonrası...

Sonrası kendini affetmektir.. ve bahar gelir...ve gidesim gelir...

O didiklediklerimi toparlamak, ütüleyip katlayıp yerleştirmek gerekir... kanamaları durdurmak, yaraları yalamak gibi işte... huzurlu sakin sulardır özlenen, derin de olsalar... rüzgarsız ılık bahar güneşinde tembellik etmek... gürültü yapmak için nedeni olmayan sessizliğin tadını çıkarmak... fazla konuşmalara gerek olmayan... sakin... telaşsız... huzurlu... tembel.....

Kendimi o zorlamalarımdan sonra... itinayla şımarmak ister ruhum... işte ona gidesim var... ruhuma neyse iyi gelen, sadece onu yapasım var... baharı örtünüp üstüme... uzun öğle uykularında düşler gezdiresim var... ılık akşamlarda, gün batımında, parlak yıldızlarda.... sadece akşama, renklere ve yıldızlara bakasım var... kısaca firarperest olasım var... gidesim var yani... yoruldum mu ne... :))