eski hırkam...

Olmuştur sizin de eminim... kocaman sıcacık el örmesi, anne emeği bir hırkanız... vazgeçemediğiniz..

O kocaman hırka... nelere şahit...

Buram buram çocukluk, ilk gençlik günleri...ev kokan...

Uzaklardayken... özlemlere pansuman...

Üzerindeki kurumuş göz yaşlarını itinayla saklayan. yumuşacık... sarıp sarmalayan...

Eski hırkam... ben'i en çok sorguladığım, ben'i en çok yargıladığım....o eski günlerin sessiz tanığı... sıcak yaz günlerinde bile uzaklaşmaya kıyamadığım... hep bir el mesafesinde tuttuğum... eski hırkam...

Ne zaman, nerede vazgeçtim ondan... yenisini mi koydum yerine... bilmem... net değil hatırladıklarım...

Unutmuşum...

Bir kaç hafta önce, annemlerdeydim Antalya'da... Annemin üzerindeydi benim eski hırka...

Baktım uzun...takıldım bir süre...

Hey gidi günler...

Büründüğüm....onsuz olamadığım... bensiz olamayan... çocukluğumdan benimle genç kızlığa adım atan....soluklaştıkça daha bir benim olan...o kocaman salaş rengi solmuş sıcak hırkam....

Sorsam ona....hatırlar eminim....

Saatlerce telefon başında oturduğum, her derdi dinleyecek kadar cesur olduğum... her derde bir çözümüm olan günlerim.... ve her sorunun mutlak bir cevabı var zannettiğim...ders çalışırken sabahlara kadar... benimle birlikte uykusuz kalan... çayın, kahvenin tadını benimle bilen :))

Gelecek denildiğinde turkuaz bir mavi ve sonsuzluk düşlediğim,  hayat denilince çok uzun zannettiğim, sevgi denilince bile kalbimde kelebekler uçurduğum günler....

Hayatımın siyah ya da beyaz günleri...griyle henüz tanışmadığım.... uzlaşmalarımın uzağında.... başkaldırılarımın en ateşli demleri... hırkamsa bir zırh gibi... her kavgamda yanımda...

Şimdi....

Eski hırka....yok....aniden fark ediverdim.... ürperdim...

Suçlulukla baktım hırkama bir süre.... gözlerim dolaştı ilmek ilmek....

Üşüdüm aniden....

Kaybolan masumiyetler.... kaybolan özlemler... kabuklanarak sertleşmiş yaralar... soluklaşan gençlik hayalleriyle beraber... farkına bile varmadan geçen seneler... öyle çok şey sıkışmış ki benimle hırkamın arasına...

Hırkam da bana bakıyordu.... sorgular gibi şahit olmadıklarını.... sorar gibi sanki....

Üşümem daha da arttı...

Sessizce baktım... gözlerimden anladı... güldü bana ilmek ilmek... üşüme, üzülme dedi... bak gençliğin en azından bende saklı... annemin üzerinden sıcaklığı yayıldı o günlerin.. o ateş, o umut, o güven, o öfke, o sevda... ısındı içim... ben de güldüm... gülüştük karşılıklı...

Annem sordu bana bakıp....
" Neden gülüyorsun bana bakıp bakıp"  hırkanı isteme sakın, vallahi vermem... :)))